Pakketbronnen toevoegen

Inhoudsopgave

Artikel voor het laatst bijgewerkt op 21 maart 2025.

Wat is een pakketbron?

Een pakketbron noemen we in het Engels een software repository. Dit is te vergelijken met een bibliotheek, maar dan specifiek voor programmacode of (binaire) programma’s. Voor de meeste gebruikers zijn het de programma’s die interessant zijn.

De meeste Linux-distributies maken gebruik van meerdere pakketbronnen om nieuwe versies beschikbaar te stellen. Iedere bron heeft een eigen doel, zoals bijvoorbeeld de basis van het systeem of juist gericht op beveiliging.

Het gebruik van pakketbronnen en het bijwerken ervan begint vaak al kort na de installatie, zeker als het systeem tijdens de installatie nog geen netwerkverbinding had. Door de bronnen regelmatig bij te werken, kun je dus ook nieuwe versies van programma’s ontvangen. Vaak staat dit al automatisch ingesteld. Of nieuwe versies ook automatisch toegepast worden, dat is erg afhankelijk van de Linux-distributie zelf. Dit soort zaken kun je vinden bij Bijwerkbeheer (software updates).

Extra bronnen toevoegen

We kunnen zelf ook aanvullende bronnen toevoegen. Dat is handig, zeker als de Linux-distributie een relatief oude versie heeft van een programma of überhaupt niet aanwezig is. Zeker grotere en populaire programma’s bieden vaak hun eigen pakketbron aan, van waaruit de laatste versie opgehaald kan worden.

Het toevoegen van extra bronnen kan op twee manieren: grafisch en vanuit de terminal. Het is belangrijk om vooraf eerst te kijken of het betreffende programma beschikbaar is vanuit een losse pakketbron.

Linux Mint (grafisch)

Open het programma Pakketbronnen en kies in het linkerrijtje Extra pakketbronnen.

Klik op Toevoegen om een nieuwe bron aan het systeem toe te voegen.

Op dit punt kunnen we het adres ingeven van de pakketbron. Meestal begint het met ‘deb’, inclusief een webadres dat begint met ‘https://’ en eindigt het op een naam en bijvoorbeeld ‘stable’.

• deb: geeft aan dat het een bron is dat het formaat ondersteunt van Debian (Ubuntu en Linux Mint gebruiken Debian als hun basis)
• https://packages.example.com/superpakket/ : Dit is het pad vanaf waar de pakketten gedownload worden
• NAAM (bv. noble): dit is de versienaam van je Linux Mint. Dat verandert als je Linux Mint zou vernieuwen
• NAAM (bv. stable): dit is een naam binnen de pakketbron. Vaak is dit ‘stable’, maar kan een andere naam hebben.

Linux Mint (de terminal)

Een andere optie is gebruik te maken van de terminal. Vaak gaat dit sneller en zie je meteen of het programma ook daadwerkelijk geïnstalleerd kan worden.

Extrepo

Tegenwoordig is er een alternatief dat het installeren van externe pakketbronnen nog eenvoudiger maakt. Dit programma met de naam extrepo gebruikt een eigen database om veelgebruikte software eenvoudig toe te voegen.

Om te weten of je dit programma al hebt, open de Terminal-applicatie. Typ dan ex in en druk op dan twee keer op Tab . Staat ’extrepo’ erbij? Mooi, sla dan de stap hieronder over.

Als extrepo er nog niet op staat, dienen we deze eenmalig te installeren.

sudo apt update && sudo apt install extrepo -y

Voorbeeldje met LibreWolf

Eerst dienen we de pakketbron van LibreWolf te activeren.

sudo extrepo enable librewolf

Als dat goed gaat, dan is de volgende stap de pakketbronnen te verversen en vervolgens het pakket te installeren. Dat kunnen we combineren met het volgende commando:

sudo apt update && sudo apt install librewolf -y

Gaat dit ook goed? Dan zou nu LibreWolf op het systeem moeten staan. Zoek binnen de programma’s of LibreWolf is te vinden.